Ik stelde me onlangs de vraag toen voor een activiteit verschillende deelnemers annuleerden. Het deed me het volgende beseffen: We moeten onze prioriteiten stellen op een manier waarop we erop kunnen vertrouwen dat de zelfzorg sowieso ook inbegrepen is. Zodat we niet door annulatie last-minute wijzigingen hebben of zelfs moeten afzeggen omdat het spannend is.

Dat is dan ook precies wat ik doe: mensen uitnodigen om te gaan naar waar het spannend is. Hen aan de rand van hun comfortzone brengen en net erbuiten. En dat vraagt een combinatie van homeschooling en high-level commitment.

Hoe ziet zo’n high-level commitment eruit? 

Het korte antwoord zou zijn: Het is echt opdagen met al wat we meebrengen, al wie we zijn en ook opdagen met lage energieniveau’s en fysieke klachten. En oké ik weet heus wel dat dit soms door omstandigheden echt niet mogelijk is. 

Maar als ik een laag dieper mag gaan dan het standaard antwoord en echt mag connecten van ziel tot ziel wil ik er nog dit aan toevoegen: 

Het is toch naar een afspraak komen die we op het laatste moment door omstandigheden willen afzeggen DOORDAT we weten dat die plek het mogelijk maakt om volledig onszelf te zijn.

DOORDAT je weet dat de weerstand en/ of fysieke ongemakken die je nu voelt een teken zijn van je lichaam dat aan het uplevelen is en een fase van groei doormaakt.

EN dat die groep en afspraak er net zijn om je hierin te ondersteunen in plaats van alleen extra energie van je te vragen.

Het is WETEN dat er geen grote energieverslinders zullen zijn, zeker niet in het vragen van een éénrichtingsverkeer van mentale of emotionele energie nemen zonder geven.

Het is VOELEN dat je omringd zal zijn door gelijkgestemden, de processen hun gang mag laten gaan en zelfs de reden van je twijfel niet helemaal duidelijk hoeft te zijn. Er zal hoe dan ook iets van duidelijkheid komen. Puzzelstukjes zullen in elkaar vallen, misschien het moment zelf alleen nog onbewust, maar het effect kan nog weken en maanden nazinderen.

…OO WAAUW. Dat is mooi en diep… Hier nam ik dus even een adempauze in het schrijven om dit gevoel te eren 😉

Dus de volgende keer dat je overweegt een afspraak te annuleren… sta dan even hier bij stil:

Moet je toch afzeggen omdat het echt niet lukt? Vraag jezelf dan ook echt af waarom het zo is. Misschien heb je de laatste tijd té veel gedaan. Eer dat signaal dan ook.

Misschien hoor je er toch niet bij te zijn omdat anderen in hun rol zouden kunnen stappen de ze bedoeld zijn in te nemen. En dat is OK. 

Of komt het doordat het spannend en onbekend is?

Weet dat jouw beslissing een invloed heeft op anderen. 

Laat je nu alsjeblieft niet ontmoedigen en besluiten om dan maar helemaal geen afspraken meer te maken. 

DOOF JE EIGEN LICHT NIET. 

Vraag je in plaats daarvan af wat je anders kan gaan doen om in de toekomst wel meer geplande afspraken na te komen.

En als je daar hulp bij nodig hebt. Als je dit echt tot op de bodem wil uitzoeken, om te ontdekken dat er geen bodem is, maar alleen laagjes die je uit elkaar kan halen… Laat het me weten.