De parabel van de regenworm

Ik kan me niet goed herinneren wanneer ik hiermee begon, maar telkens ik op mijn wandelingen een regenworm over een pad zie kruipen, gooi ik die steevast terug in het grasveld ernaast. Ik ben dit vooral beginnen doen op mijn dagelijkse wandelingen van en naar de school van mijn zoon. Het komt waarschijnlijk uit mijn filosofie van leven en laten leven die ik de druïdenwereld heb opgepikt. En voor een paar weken voelde dit ook echt goed aan. Het voelde als een kleine daad met grote positieve gevolgen voor die wormen.

Alleen… nu ben ik daar niet meer zo zeker van.

Ineens bedacht ik mij: wat als die wormen een reden hebben om zo weg te trekken? Wat als hun eigen territorium binnen dat grasveld te klein geworden is en ze wel moeten nieuwe paden bewandelen om te overleven? Dan gooi ik hen eigenlijk terug in een wereld die te klein geworden is en weinig tot geen overlevingskansen bied. Is mijn daad dan zoveel beter dan hen laten kruipen?

Mijn brein zou natuurlijk mijn brein niet zijn als ik in het verlengde daarvan niet begon te denken: wat als dit ook zo met ons mensen is. Wat als we allemaal ter plaatse aan het trappelen in een werkelijkheid die geen kansen meer heeft. Wat als we net als die regenworm onze kans moeten grijpen en moeten durven nieuwe paden bewandelen zonder te weten waar we zullen belanden?

Wel… een paar bewuste ademteugen later kan ik met zekerheid zeggen dat ik dit al doe. Invoelen, een stap in een nieuwe richting zetten en zien wat er op je afkomt… het is zo krachtig. Daarom heb ik ook besloten anderen niet langer klein te houden in hun eigen wereld. De voorbije jaren draaiden om mensen helpen omgaan met de situatie waar ze nu in zitten. En ik mag het niet zo cru laten klinken, maar het voelt nu een beetje als jullie teruggooien in de gekende kleine wereld waar je al in zat. Oké je moet eerst binnen deze grenzen leren bewegen en je eigen ritme leren kennen. Daar ben ik nog steeds van overtuigd.

Maar daarnaast wacht er een hele ander wereld op je. Bijkomend voordeel: je hoeft het niet net als die regenworm helemaal alleen te doen. Sommige stukken kunnen we samen afleggen en dat op zich is al een mooie ervaring om naar uit te kijken.