Doen wat juist is.

Een tijdje geleden plaatste ik het blogbericht Doe wat je kan… Ik sta hier nog steeds achter maar wat als…? Tegenwoordig speel ik eerder met de quote ‘doen wat juist is, niet wat gemakkelijk is.’

Laat me hier wat meer uitleg over geven. Ik volg momenteel een opleiding tot natuurgids waarbij we o.a. zelf een project moeten uitwerken. Tegelijkertijd keek ik ook naar de serie ‘years of living dangerously’ over de klimaatsveranderingen die ons te wachten staan en het opende me de ogen om drastisch te veranderen. Nog maar eens want toegegeven we worden de laatste tijd bestookt met negatieve berichten.

Zelfs als je niet om het klimaat geeft, kan je er niet omheen. Onze comfortabele manier van leven staat op een helling:

  • Houtkachels zijn ongezond
  • Onze energiefactuur zal de komende jaren alleen maar stijgen
  • We hebben meer overstromingen

Daarom moeten we allemaal voor onszelf gaan stilstaan bij de vraag: hoe ga ik verder? Wat is voor mij nu het juiste om te doen?

Het feit is dat we het vaak gewoon niet weten. We worden plots gedwongen hierover na te denken en er is zoveel informatie, vaak tegenstrijdig, dat we niet zouden weten waar we moeten beginnen. Daarom heb ik besloten mijn eigen traject bij te houden. Een jaar lang. Ik ben benieuwd wat er aan het licht zal komen.

Wil je dit traject meevolgen? Schrijf je dan in op Mijn groene agenda:

Doe wat je kan…

Misschien herken je dit gevoel: telkens ik iets groots verwezenlijk val ik in een gat. Dan heb ik alleen zin om uit te rusten in plaats van er meteen verder op te bouwen. Soms is deze rustpauze kort andere keren duurt hij verschillende weken.

Zo is het de laatste tijd ook met deze website gegaan. Ik zet de lay-out op punt en rust…

Ik publiceerde mijn derde boek…. en rust.

Tot de schrijfmicrobe weer begint te kriebelen en ik me afvraag waarom ik eigenlijk zo lang gewacht heb.

En eigenlijk is er een hele goede reden voor:

  • We moeten onze successen vieren
  • We moeten onze batterijen opladen
  • Een ander gebied uit ons leven vraagt om aandacht

Dit doet me denken aan een quote uit het boek ‘Leven in Balans’ waarin ik dieper op dit onderwerp inga.

Doe wat je kan en weet dat het genoeg is.

Doe wat je kan en weet dat het genoeg is.

Wat wil je?

Denk na over wat je echt wil en leer de kleine zaken waarderen die we veel te snel vanzelfsprekend vinden. Zo ben je dubbel zo blij met elke overwinning die je behaalt.

Iedereen heeft een gave die hij met de wereld kan delen. Soms verliezen we dit doel echter en moeten we op zoek naar nieuwe vooruitzichten. Of we denken dat onze bijdrage niets waard is. Of we worden kwaad op onszelf omdat we gewoon niet meer doen.

Maar in werkelijkheid hoeven we alleen maar aanwezig te zijn in het moment.

Alleen onze glimlach kan genoeg zijn om iemands dag goed te maken.

En als onze dromen en doelen iets zijn wat we echt willen, dan zullen ze blijven terugkomen tot je er aandacht aan besteed. Rustpauzes helpen alleen om ze verder fijn te stellen en je klaar te stomen voor een volgende ronde.

Ben jij klaar voor een volgende ronde? Download de gratis inleiding van het boek ‘Leven in Balans’:

 

Win een exemplaar van een onaangename verrassing!

Waauw, wat vliegt de tijd. Het is al bijna een half jaar geleden dat mijn eerste fictieboek uitkwam en ik besef dat ik er hier nog niet veel over gedeeld heb. Naar aanleiding van de jeugdboekenweek van 5 tot 20 maart leek het me dan ook het uitgelezen moment om daar verandering in te brengen. Lees verder en win een exemplaar van een onaangename verrassing!

Hoe het begon…9789402219654_cov

Tara krijgt een onaangename verrassing wanneer haar ouders willen verhuizen. Ze denkt dat het om een midlifecrisis gaat, maar al snel blijkt er meer aan de hand te zijn. De intriges stapelen zich op en haar vaders verleden haalt hen in. Tara probeert haar verwarrende gevoelens en heimwee een plaats te geven en het mysterie te ontrafelen. Wat ze ontdekt had echter beter verborgen kunnen blijven.

Dit is een boek voor Young Adults maar heeft ook al volwassenen weten te bekoren. Het is een mengeling van kleine anekdotes die een compleet eigen leven gaan leiden zijn en een dosis spanning en intrige.

Fragment uit een onaangename verrassing…

Hieronder kan je een fragment uit het boek lezen. Het speelt zich af wanneer Tara net te horen heeft gekregen dat hun huis verkocht is en ze dit vergelijkt met wat haar beste vriendin haar vertelde.

Volgens Mirte duurde het drie maanden voor de notaris de definitieve papieren van hun huis rond had. Bij ons was de klus in een week geklaard. Toen ik mam erover aansprak, reageerde ze ontwijkend. ‘De notaris is een vriend van je vader. Hij wist dat we snel wilden verhuizen. De dame die ons huis kocht hoefde geen lening aan te gaan. Ze kon meteen een cheque overhandigen voor het volledige bedrag. Wij moesten een klein beetje bijleggen voor onze nieuwe woning en de zaak was geregeld.’
Haar antwoord klonk ingestudeerd en nogal onwaarschijnlijk. Ze zei dat de notaris een oude vriend was, maar hij kwam nooit bij ons over de vloer. Ze hadden geluk dat de dame genoeg geld kon vrijmaken op zo korte tijd. Het huis dat we kochten stond ook nog eens leeg. Ik ging bijna geloven dat er opzet in het spel was. Maar dat kon natuurlijk niet. Mijn ouders hadden gewoon geluk en ik zag spoken. Of niet?

Win een exemplaar

Ben je benieuwd hoe het verder gaat en wil je een exemplaar van dit boek winnen? Word dan lid van de groep Boekenfans op Facebook en deel er waarom je dit boek wil lezen.

Deze molen maakt deel uit van het verhaal.

Deze molen maakt deel uit van het verhaal. ©Berghé

 

 

De golven van de tijd: adempauze

Waauw,

9789402219654_covHet is ondertussen al een maand geleden sinds het nieuw boek ‘een onaangename verrassing’ uitkwam. Een periode waarin veel gebeurde, maar waarin ik vooral ook adempauze nodig had om volop alles te kunnen ervaren wat mijn weg op kwam.

Hoe zorgvuldig je ook plannen maakt, op een gegeven moment moet je gewoon alles op je af laten komen en meereizen op de golven van de tijd. Toen het boek uitkwam had ik grote plannen:

  • Ik wist waar ik mijn persbericht overal heen zou sturen
  • Ik wist aan wie ik het persoonlijk zou gaan promoten (boekwinkels e.d.)
  • Ik ging meerdere blogberichten schrijven over het verloop van deze spannende reis

Het feit dat er al een maand voorbij is en je nu pas dit bericht leest zegt al veel. Het is er niet van gekomen. Ik zou kwaad kunnen zijn op mezelf… of ontgoocheld.  Maar eigenlijk is dat totaal niet nodig. Het belangrijkste is dat ik deze afgelopen weken ten volle ervaren hebben.

Tekening 'een vrouw in balans'

Tekening ‘een vrouw in balans’

  • Ik stuurde minder persberichten, maar het leverde wel meteen een interview in de krant op.
  • De verkoop van het boek gebeurde tot nu toe erg lokaal en het is goed zo. Ik heb belangrijke contacten gelegd, schitterende nieuwe kansen gekregen en bovenal… er is tijd over om van alles te genieten.
  • Ik weet dat alles wat nu gebeurde een stevige basis is voor de boeken die nog gaan komen. Het helpt me groeien als schrijver. Het geeft me meer inzicht in de promotionele kant van boeken. En nu ik hier vandaag schrijf is het niet met een gevoel van moeten, maar van voelen en weten dat het opnieuw tijd is om verder te kijken.

Ik heb mezelf drie maanden gegeven om dit boek zijn plaats in de wereld te laten vinden. Drie maanden waarin ik de andere manuscripten laat voor wat ze zijn. En het helpt. Ik weet nu al heel goed welk verhaal het volgende is dat geboren wil worden en de stappen erheen worden steeds duidelijker.

Wie zei ook alweer ‘het leven is een reis?’. Wel ik ben van plan van elke stap te genieten.foto_steffie

Warme groeten

Steffie Vandierendonck

P.S. Het boek een onaangename verrassing is vanaf nu te koop in elke boekhandel aan de hand van de ISB code. Meer info vind je hier.

De kracht van doorzetten

Het is 3 uur ‘s morgens wanneer ik dit schrijf en de derde nacht op rij dat ik niet kan slapen. Dit komt waarschijnlijk door de opwinding en ideeën rond de lancering van mijn nieuw boek. Nog maar 2 dagen! Jeetje wat is het snel gegaan. blij dat ik eindelijk heb kunnen doorzetten.

Op 20 juli stuurde ik een manuscript door naar boekscout.nl die ook al mijn eerste boek lupus, een jaar zonder einde uitgaf. Een dag later kreeg ik een positief bericht en 2 dagen later was het contract getekend. (In realiteit geven ze je binnen een week antwoord wat nog steeds erg snel is.)

En te bedenken dat dit manuscript drie jaar lang in een doos in mijn bureau gelegen heeft tussen de rest van mijn onafgewerkte hersenspinsels. De originele versie hiervan verhuisde zelfs mee! Het gekste is dat dit manuscript echt af was. Zes weken na de ‘good to go’ is het weg naar de drukker en wacht ik vol spanning op het eerste echte fysieke exemplaar.

Nu ja af…

Het moest natuurlijk nog nagelezen worden op fouten, de covertekst moest geschreven worden, de uitgever boekscout.nl zorgde voor een mooie cover en lay-out,…

Er kwam ook een ISBN nummer zodat het boek straks in elke erkende boekhandel verkrijgbaar is.

En dan moet het echte promotionele werk natuurlijk nog beginnen: persberichten, een nieuwe website, visitekaartjes,…

De radertjes in mijn hoofd werken op volle toeren met als resultaat dat ik nu dus raderal 3 nachten op rij wakker word en niet meer kan slapen. Een deel komt misschien door de lupus en hoe mijn systeem nu eenmaal in elkaar zit. het grootste deel is echter te wijten aan mijn creatieve geest die op deze uren van de nacht actief wordt wanneer alle andere beslommeringen van de dag zijn uitgeschakeld.

En wat doe je daar aan?

Schrijven en plannen maken. Slapen doe ik later wel.

Groeten
Steffie

P.S. Op zondag 13 september houd ik een boeklanceringsfeestje op Facebook. Wil je erbij zijn en me vragen stellen over het boek? Laat dan hieronder je naam en e-mail na. Je ontvangt dan tegelijk inspirerende berichten en updates over de boeken.